1. جواب نقضی: چرا در ‏قرآن نیامده که علی و اولادش حق امامت ندارند؟! یا چرا نام خلفای راشدین در قرآن نیامده تا اختلافی پیش نیاید؟!

2. جواب حلی: قرآن به بیان کلیات می پردازد نه ‏جزئیات؛ اصل امامت در قرآن آمده، اما جزئیات و مصادیقش به مصالحی تصریح نشده، چنانکه برخی مسائل مورد اختلاف نیز در قرآن نیامده اما با تدبر در آن همگی حتی امامت امیرالمؤمنین (ع) قابل اثبات است.

3. درج نام امام در قرآن، حتی سبب اختلاف و انکار اصل دین می شد. قرآن بگونه ای طراحی شده که ضمن تبیین راه هدایت، از آسیب ‏و تحریف دور باشد.

4. بعید نبود با درج نام امام، عده ای بگویند پیامبر(ص) ‏در آخرین لحظات حیات خود فرموده که این آیه باید نسخ گردد و خود زمینه ساز تحریف و بدعتهای بعدی قرار می گرفت!

5. ادعای “اگر در قرآن اسم امام می آمد ریشه اختلاف می خشکید” صحیح نیست، چراکه در موارد متعددی خلفای ‏سه گانه بر خلاف نص صریح قرآن عمل کردند!

6. قرآن با کنایه امام را با صفاتی که هیچ مصداقی غیر از امام علی (ع) ندارد، معرفی کرده است. آیه ۵۵ سوره مائده: “…رهبر شما کسی است که در رکوع زکات می دهد.”

بر گرفته از سایت شایعات