سوره نوح
115. در این سوره، داستان حضرت نوح با قومش، به عنوان تجربه ای از تجارت دعوت الهی در روی زمین و موضع گیری های مخالفان و درگیری حق و باطل بیان شده است. استقامت حضرت نوح، در راه دعوت، الهام بخش صبر است و هلاکت قوم نوح، هشداری برای مکذبین.
این سوره، بعد از سوره نحل، در مکه و در سال چهارم بعثت نازل شده و 28 آیه دارد.(362)
کشتی نوح
حضرت نوح (علیه السلام) از پیامبران اولوالعزم بود که سال ها قوم خود را به راه راست خواند؛ اما آنان هم چنان بر کج رفتاری خود اصرار ورزیدند. حضرت نوح رنج بسیار کشید و هلاک قوم خویش را از خداوند خواستار شد.
خداوند دعای وی را اجابت کرد و او را از طوفانی عظیم با خبر ساخت و فرمود که درخت ساج بکار، چون درخت بزرگ شود، ایشان را هلاک می کنم. حضرت نوح دانست که ایشان را تا چهل سال هلاک نیاید. درخت بنشاند و در این مدت، خلق را به خدای دعوت کرد تا درخت بزرگ شد. در در این موقع، خداوند فرمود: قوم تو را با آب هلاک کنم و تو ای نوح! آن درخت ساج را بیفکن و کشتی بساز. گویند: چهل سال به طول انجامید تا کشتی درست شد. درازی آن هزار و دویست گز و پهنایش شصت ارش بود و سه طبقه داشت. در طبقه زیر، چهار پایان را جای دادند (از هر جانور، یک جفت). در طبقه میانه، آدمیان و در طبقه بالا مرغان. طوفان برپا شد و 150 روز آب از زمین و آسمان جاری بود تا از قله کوه ها گذشت. همه مردمان و جانوران – جز آن ها که در کشتی بودند – هلاک شدند. نوح با مؤمنان – که هشتاد کس بودند – تا پایان دوران طوفان در کشتی بودند. عاقبت، طوفان آرام یافت و آب ها خشک شد و کشتی نوح بر یکی از قله های جودی (آرارات) قرار گرفت و به خشکی در آمدند.(363)
تشبیه اهل بیت به کشتی نوح(364)
یکی از فضایل اهل بیت (علیه السلام) را، که امام علی در زمره آنان است، می توان در این حدیث، که از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است، یافت:
مثل أهل بیتی مثل سفینه نوح، من رکبها نجی و من تخلف عنها غرق.(365)
مثل اهل بیت من، همانند کشتی نوح است، هر که بر آن راه یافت، نجات یافت و هر که از آن نافرمانی کرد، غرق شد.
در این حدیث و با این تشبیه، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) اهل بیتش را مشعل داران هدایت و پیروی از آنان را مایه هدایت و نجات معرفی فرموده است.(366)
برگرفته از کتاب
