تفسیر مجمع البیان: (لا یبدین زینتهن الا لبعولتهن) ای أزواجهن یبدین مواضع زینتهن لهم، استدعاء لمیلهم و تحریکا لشهوتهم.
فقد روی أن رسول الله صلی الله علیه و آله لعن السلتاء من النساء و المرهاء فالسلتاء التی لا تخضب، و المرهاء التی لا تکتحل، و لعن (علیه السلام) المسوفة و المفسلة.(62)
علامه طبرسی فرموده: منظور از لا یبدین زینتهن الا لبعولتهن این است که زنان جایگاه های زینت و آرایش خود را به طور کامل از نامحرم بپوشانند؛ لیکن همان جاها و همان قسمت ها را به راحتی و بی دریغ در معرض دید و لمس شوهرانشان قرار دهند. تا با نشان دادن زینت و آرایش ها و برهنه بودن قسمت هایی از بدن، میل و رغبت شوهران را متوجه خود سازند و از این طریق شهوت آنان را تحریک نمایند و…
همانا از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده که فرمودند:
لعن و نفرین بر زنانی که خود را برای شوهرانشان نیارایند و از حنا و سرمه استفاده نکنند.
و نیز لعن و نفرین بر زنانی که هرگاه شوهرانشان آنان را برای همبستری می طلبند، معطل می کنند و به نحوی طفره می روند. (مانند اینکه می گویند حالا کار دارم، فعلا بگذار این فیلم یا این کار تمام شود، حالش را ندارم، و از این قبیل بهانه های خلاف شرع) از پاسخ مثبت به دعوت شوهر و تمکین به موقع دریغ می ورزند.
و باز لعن و نفرین بر زنانی که وقتی شوهرانشان آنان را به همبستری می طلبند برای عدم تمکین می گویند: مریضم، عادتم، حیضم، و حال آنکه دروغ می گویند و هیچ مانعی ندارند.
عن النبی صلی الله علیه و آله قال: لا یحل لا مرأة أن تنام حتی تعرض نفسها علی زوجها تخلع ثیابها و تدخل معه فی لحافه فتلزق جلدها بجلده فاذا فعلت ذلک فقد عرضت.(63)
حسب نقل؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده اند: جایز نیست – سزاوار نیست – زن بخوابد مگر اینکه قبل از خواب، خود را به شوهرش عرضه کند و کیفیت عرضه کردن این است که لباسهای معمولی را در آورد و با لباس خواب در کنار شوهرش بخوابد و بدنش را به بدن او بچسباند، هرگاه زنی این گونه عمل کرد می توان گفت خود را به شوهرش عرضه نموده و پس از این می تواند بخوابد.
نکته بسیار مهم و دقیق
نکته بسیار مهم و دقیقی که از مجموع روایات به دست می آید این است که اختلافات زناشویی، کمبودهای زندگی، دعوا و نزاع های داخلی، قهر و غضب های همسری، هرگز نباید بهانه و مانع از تمکین زن شود؛ یعنی در هر حال و با هر وضعی است به حکم خدا و رسول خدا موظف و مکلف است خود را در اختیار شوهر بگذارد و همین امر باعث می شود بسیاری از اختلافات حل شود و کدورت ها از بین برود.

خود آرایی و تمکین؛ اصل زندگی

نکته بسیار ظریف و قابل دقت اینکه:
وقتی آیات و روایات باب نکاح را از اول تا آخر نگاه می کنیم حتی یک روایت ضعیف نمی یابیم که گفته باشد: اگر زنی لباس شوهرش را نشست، یا کار خانه را انجام نداد، یا غذای خوبی نپخت، مورد لعن و نفرین خدا و رسول خدا واقع می شود و در عالم قبر، برزخ و قیامت مواخذه و عذاب دارد؛
ولی در خصوص زینت و خود آرایی و تمکین ده ها روایت داریم که اگر زنی به موقع خود آرایی و تمکین نکرد، مورد لعن و نفرین خدا و پیامبر و ملائکه قرار می گیرد.
و علت این سخت گیری و شدت عمل این است که زینت، خود آرایی و تمکین، اصل و اساس زناشویی را تشکیل می دهد؛ یعنی همین ها باعث تحریک، تهییج و تمایل مرد به تشکیل خانواده شده و می شود.
و نیز هنگام اجرای عقد وقتی زن می گوید: آری یا بله، بِضع خود را فروخته و مرد مالک آن شده و لذا هرگاه مرد اراده کرد، زن مکلف است خود را در اختیار او قرار دهد، و چنانچه دریغ ورزد به حکم خدا و رسول خدا، حق مسلم شوهر را ادا نکرده و باید مجازات شود.
اما خانه داری و کارهای دیگر جزء فروعات زندگی است و خداوند برای انجام هر یک از کارهای خانه پاداشی در خور آن مقرر فرموده است.
مثلا می فرماید: زنی که یک لیوان آب به شوهرش بدهد و او را سیراب کند، به اندازه یک سال عبادت مستحبی پاداش دارد…(64)
در عین حال اگر این آب را به شوهرش نداد، مجازات و عذاب نمی شود، اما اگر خودآرایی و تمکین نکرد، چون حق مسلم شوهر را ادا نکرده، جزای او جهنم و آتش است.